کد مطلب:24734 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:37

گنجینه پرسمان » اخلاق و عرفان

چگونه مي توان مهربان بود؟

در يك مرحله مهرباني يك صفت ذاتي است كه به وراثت و وضعيت خانوادگي بستگي دارد; يعني روحيه هاي مهرباني به دنيا مي آيند و مهربان با آدم ها زندگي مي كنند.
امّا در مرحله هاي ديگر، حاصل يك بينش است و سپس تربيت و تمرين برخورد.
آن بينش عبارت است از اين كه انسان آدم ها را خانواده خداوند ببيند كه اگر آن ها را دوست نداشت نمي آفريد. و بر اين اساس، آدمي نمي تواند با آنان مهربان نباشد; چون خشنودي خداوند از رهگذر رحمت و ارتباط با مردم كسب مي شود. در اين جاست كه خودداري ها و برخوردهاي دوستانه و ملايم، وظيفه مي شود و تمرين مي طلبد.
بر اين اساس، مي بينيم خداوند به پيامبر((صلي الله عليه وآله)) مي فرمايد: «فبما رحمة من الله لنت لهم; تو با لطفي از خداوند با مردم نرم خو شدي» «و لو كنت فظاً غليظ القلب لانقضوا من حولك; و اگر خشن و سخت دل بودي، از دور تو پراكنده مي شدند» مي بينيم در اين ديدگاه برتر كه انسان وظيفه سازندگي دارد، مهرباني تكليف اوست و از يك احساس ذاتي و غريزي بالاتر مي رود تا جاي كه اخلاق متعالي و بي نظير را در پيامبر اكرم((صلي الله عليه وآله)) و ائمه((عليهم السلام)) و اولياء دين مي بينيم. مطالعه اين حالات، نيايش و درك ضرورت، انسان را از اين حالت بهره مند مي كند.

(بخش پاسخ به سؤالات )


ـ5ـ